Παραθέτω μερικές προσωπικές σκέψεις για το μετά.

🔴 Ο δεύτερος κύκλος Μπαρτζώκα έχει κλείσει. Λατρεία για τον κόουτς Μπι αλλά η ομάδα είναι πάνω από όλους, ανεξάρτητα από το αν είναι καλός προπονητής, από το αν είναι οπαδός και αν τον αγαπάμε (καμία αμφιβολία για τα παραπάνω) στον πρωταθλητισμό οι κύκλοι κλείνουν και 0/4 κούπες σε 4 σερί χρόνια είναι κλειστός κύκλος. Δεν θα σχολιάσω εδώ εμμονές, λάθη τακτικής και λοιπά, όλοι κάνουν λάθη. Απλά κλειστός κύκλος. ΑΠΕΡΙΟΡΙΣΤΟΣ Ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΚΟΟΥΤΣ.

🔴 Τα δεδομένα για τους παίχτες για τη νέα σεζόν είναι δύο: ποιοι μένουν-έρχονται-φεύγουν, ποιοι οι έλληνες. Χρειάζεται σχεδιασμός με το νέο προπονητή.

🔴 Η προσοχή μας στράφηκε/στρέφεται περισσότερο στο Γιαννακόπουλο και στον ΠΑΟ, στους διαιτητές του ΠΑΟ, στο Μποντιρογκα κλ πάρα στην ίδια την ομάδα μας, μια συνεχής αντίδραση στις προκλήσεις ενός ανθρώπου που το μόνο που ξέρει είναι να προκαλεί. Αυτό το πράγμα είναι επιζήμιο σε βάθος χρόνου γιατί αυξάνει την τοξικότητα πράγμα το οποίο ποτέ δεν είναι ΟΚ για μια ομάδα. Εκεί πατάει ο Γιαννακόπουλος κι εμείς πρόβατα από πίσω συνέχεια. Και δε λέω να μην ασχοληθούμε καθόλου, απλά σχολιάζω την υπερβολή.

🔴 Αυτό που χρειάζεται το μπασκετικό τμήμα του Θρύλου είναι (πέρα από τα προαναφερθέντα) μια απαλλαγή από το άγχος του «πρέπει». Δεν υπάρχει πρέπει στον πρωταθλητισμό, υπάρχει μονάχα «θέλω» και «πόσο θέλω». Αυτό πλήρωσε η ομάδα χτες βράδυ περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, τεράστια η πίεση, πολύ δύσκολη η διαχείρηση της από όλους και κυρίως από το Σάσα που επέστρεψε στην ομάδα κυρίως για να πάρει την Ευρωλίγκα.

🔴 Το Κάουνας ήταν το κλειδί, και θα μας στοιχειώνει μέχρι την επόμενη Ευρωλίγκα, δεν μας έκατσε, άδικο ξε-αδικο έτσι είναι ο αθλητισμός. Η ευθύνη στην αποτυχία βαραίνει όλους πάντα, τον προπονητή λίγο περισσότερο. Απο τη μέρα εκείνη όμως και μετά η ομάδα έχει αρνητική ψυχολογία γενικά και χάθηκε το μέταλλο του νικητή.

🔴 Συχνά ξεχνάμε κάτι πολύ βασικό: παίζουν και οι άλλοι. Είναι πολύ επιζήμιο να συνεχίζεις να θεωρείς τον εαυτό σου ανώτερο όταν όλα τα κάνεις σωστά. Αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να τα κάνεις καλύτερα από τους άλλους, όχι σωστά με βάση κάποιο κριτήριο. Χτες η Μονακό ήταν ανώτερη επί 40’, εμείς παίξαμε το μπάσκετ μας (χωρίς να γίνει προσπάθεια να αλλάξει η πεπατημένη) ένα μπάσκετ που ο Σπανούλης έχει διαβάσει από τη μέρα που πήγε στο Πριγκηπάτο. Και αυτό βασίστηκε κυρίως στον εκτροχιασμό των κοντών μας στην επίθεση που όπως σε όλη τη σεζόν, οπότε τρώνε ξύλο, δεν μπορούν να αντιδράσουν. Το γεγονός ότι ο Φουρνιε έβαλε 30, δεν οφείλεται μόνο στον απίστευτο οίστρο και ήθος του Γάλλου, αλλά και στο ότι ο Σπανούλης έστειλε συνεχώς 2 και ενίοτε 3 πάνω στο Σάσα. Επιλογή είναι να φας 30 από έναν και να σιγήσουν οι υπόλοιποι.

🔴 Οι αφορισμοί και οι κατάρες δεν οδηγούν πουθενά, Ολυμπιακοί είμαστε πάντα, οχι μόνο στις νίκες. Η κατάκτηση του πρωταθλήματος είναι δύσκολο έργο για πολλούς λόγους με πρωτεύοντα την έλλειψη ψυχολογίας. Αν κατακτήσουμε τον τίτλο, σίγουρα η σεζόν θα αποκτήσει θετικό πρόσημο, αλλά αυτό δεν θα αλλάξει στα μάτια μου το τέλος εποχής. Αν με ρωτήσετε ποιος μετά τον Μπαρτζώκα, η απάντηση είναι δεν ξέρω. Θα τα πούμε και στο ποντκαστ σύντομα.